elk gebied treedt voor zichzelf op en de Franse wijnbouwgebieden lijken elkaar als concurrenten te beschouwen. Het appellationsysteem berust nu eenmaal op het principe dat de afzonderlijke
gebieden verantwoordelijk zijn voor de unieke smaak en het karakter van de wijnen die er geproduceerd worden. Misschien moet, nadrukkelijker dan nu gebeurt, ook de overeenkomst tussen Franse wijnen uit de verschillende gebieden worden gepromoot.
Frankrijk zal met meer durf structurele maatregelen moeten nemen, zoals het rooien van
laagwaardige wijngaarden. Maar ook andere beslissingen zouden het tij kunnen keren, zoals: • multiregionale assemblages toestaan;
• het appellationsysteem facultatief maken; • irrigatie toestaan;
• de beperkingen met betrekking tot de vermelding van het druivenras op het etiket versoepelen of zelfs opheffen;
• de rendementsbeperkingen opheffen;
• vinificatieregels versoepelen (bijvoorbeeld het gebruik van eikenhoutkrullen en -snippers officieel toestaan);
• meer aandacht besteden aan natuurlijke, ecologisch verantwoorde productiemethoden (biologische wijnbouw);
• meer promotie maken voor wijntoerisme;
• (meer) merkwijnen introduceren, net als bijvoorbeeld Australië. Productie en bedrijfsvoering Vooralsnog is Frankrijk het wijnbouwland met de hoogste jaarlijkse productie, samen met
Italië. Gemiddeld wordt in Frankrijk jaarlijks zo’n 45 miljoen hl wijn geproduceerd. In 2017 was de productie slechts 36,4 miljoen hectoliter. Nog steeds wordt verreweg het grootste deel daarvan in Frankrijk zelf geconsumeerd. Daarom is het onderhouden van de binnenlandse markt voor Frankrijk essentieel.
In 2018 telde Frankrijk afgerond 46.600 zelfstandige wijnproducenten. Het aantal wijnbouwers in
Frankrijk daalt al jaren structureel, sterker dan het wijngaardareaal afneemt. Het gevolg is dat de
gemiddelde bedrijfsgrootte aanzienlijk toeneemt. Tegelijk zijn er nog steeds kleine bedrijven, waar
vaak op ‘ambachtelijke’ wijze bijzondere en kwalitatief hoogwaardige wijnen geproduceerd worden. Het naast elkaar bestaan van enerzijds grootschalige, efficiënt geleide bedrijven die gericht zijn op massaconsumptie en anderzijds kleinschalige producenten die hoogwaardige wijnen in een breed smaakspectrum leveren, kan voor beide bedrijfstypen winst opleveren.
Ondanks het (langzaam) teruglopende wijngaardareaal in Frankrijk blijft de totale oogstomvang
opvallend gelijk. Natuurlijk zijn er uitschieters naar boven en naar beneden door klimatologische
verschillen van jaar tot jaar, maar het oogstvolume schommelt de laatste jaren rond de 45 miljoen
hl. Daarvan is circa 20 miljoen hl AOP/AOC-geclassificeerd. Dit komt neer op ruim 45 procent van de totale wijnproductie, de productie bestemd voor cognac en armagnac meegerekend.
Hoofdstuk 7 - Frankrijk algemeen (2022-2023)
TERUG NAAR INHOUD
23