Lirac geniet de dubieuze reputatie de plaats te zijn geweest waar in 1863 de epidemie
van phylloxera een aanvang nam. Château de Clary was erg belust op experimenten met
uitheemse druivenrassen en plantte in dat jaar Californische wijnstokken. De ‘meegereisde’ druifluis kreeg vrij baan en tegen deze druifluis waren de Europese druivenstokken niet resistent. Phylloxera had, zoals bekend, voor bijna de hele Europese wijncultuur desastreuze gevolgen.
De bodems in Lirac zijn klei- en lösshoudend met ronde keien. Plaatselijk bevatten de bodems ook zand, dat rijker is aan fossiele afzettingen uit het krijt. Liracwijnen missen vaak de terroirexpressie
van de wijnen van de oostoever van de Rhône. Lirac is een vriendelijke, ronde wijn, die het van zijn fruit moet hebben. Goede exemplaren bezitten fijne tannines, die enige jaren opleg mogelijk ma-
ken. Over het algemeen zijn vinificatie en opvoeding gericht op het optimaliseren van de fruitkwaliteiten in de wijnen. Men bereikt dit door: • • • •
geen zware extracties;
veelvuldig gebruik van (semi-)carbonische technieken;
behoedzaam gebruik van (gebruikt) hout in de opvoeding; relatief jonge botteling.
De rosés moeten volgens AOP-voorschrift van het type saignée zijn. Ze bezitten niet de bewaarkwaliteit die de rosés uit het naburige Tavel beroemd maakten. Men drinkt ze in de regel binnen drie jaar, de modern gemaakte zelfs het liefst binnen een jaar na botteling. n Tavel
Op de westoever van de Rhône strekt zich rondom het stadje Tavel de gelijknamige appellation uit. Jaarlijks wordt er van 905 ha aanplant zo’n 30.000 hl wijn geproduceerd. Wijn van de appellation
Tavel is per definitie rosé. Tavel had lang de naam de beste rosé van Frankrijk te zijn, maar die tijd is voorbij.
De stokken staan aangeplant op drie bodemtypes: zanderige bodems met rolkeien, rode kleibo-
dems met rolkeien en dunne rode kleibodems met kalksteen. Grenache is het belangrijkste drui-
venras (60 procent), met daarnaast zo’n 15 procent cinsault en verder clairette blanche, clairette
rose, picpoul, calitor, bourboulenc, mourvèdre, syrah en carignan. Recent is een verschuiving zichtbaar naar minder grenache en meer syrah en mourvèdre. Dit geeft wijnen met meer body en meer alcohol.
De traditionele vinificatie bestaat uit een koele voorweking van 12 tot 24 uur en het laten weglopen of ‘bloeden’ van een bepaalde hoeveelheid lekwijn (de saignée-methode). Ook past men directe persing toe. De vergistingtemperatuur ligt traditioneel tussen 18 en 20 °C, maar bij modernere
224
Hoofdstuk 11 - Rhône (2022-2023) TERUG NAAR INHOUD