Dat éischt Evangelium vun der Kandheet vu Jesus Christus KAPITEL 1 1 Déi folgend Konten hu mir am Buch vum Hohepriister Joseph fonnt, vun e puer Caiaphas genannt 2 Hie erzielt, datt de Jesus och gesot huet, wéi hien an der Wieg war, a sot zu senger Mamm: 3 Maria, ech sinn de Jesus, de Jong vu Gott, dat Wuert, dat s du no der Erklärung vum Engel Gabriel zu dir erausbruecht hues, a mäi Papp huet mech fir d'Erléisung vun der Welt geschéckt. 4 Am dräihonnertnéngten Joer vun der Era vum Alexander huet den Augustus en Dekret publizéiert, datt all Persoun an hirem eegene Land besteiert ginn soll. 5 Dofir ass de Joseph opgestan, a mat senger Fra Maria ass hien op Jerusalem gaang, an ass dunn op Bethlehem komm, fir datt hien a seng Famill an der Stad vu senge Pappe besteiert ginn. 6 A wéi si duerch d'Höhl koumen, huet d'Maria dem Joseph zouginn, datt hir Zäit vun der Erzéiung komm ass, a si konnt net weider an d'Stad goen, a sot: Loosst eis an dës Höhl goen. 7 Deemools war d'Sonn ganz no bei ënnergoen. 8 De Joseph huet sech awer séier fortgehäit, fir hir eng Hebefra ze bréngen; a wéi hien eng al Hebräesch Fra gesinn huet, déi vu Jerusalem war, sot hien zu hir: Biet, komm heihinner, gutt Fra, a gitt an déi Höhl, an du wäerts do eng Fra gesinn, déi just prett ass fir erauszebréngen. 9 Et war nom Sonnenënnergang, wéi déi al Fra an de Joseph mat hir an d'Höhl ukomm sinn, a si sinn allebéid an déi gaang. 10 A kuck, et war alles mat Luuchten gefëllt, méi grouss wéi d'Liicht vu Luuchten a Käerzen, a méi grouss wéi d'Liicht vun der Sonn selwer. 11 D’Kand gouf dunn a Schwammkleeder gewéckelt an d’Broscht vu senger Mamm St. 12 Wéi déi zwee dëst Liicht gesinn hunn, ware si iwwerrascht; déi al Fra huet d'Marie gefrot: Sidd Dir d'Mamm vun dësem Kand? 13 D’Marie huet geäntwert: Si war. 14 Op där déi al Fra gesot huet: Du bass ganz anescht wéi all aner Fraen. 15 D’Maria huet geäntwert: Wéi et kee Kand gëtt wéi mäi Jong, sou gëtt et och keng Fra wéi seng Mamm. 16 Déi al Fra huet geäntwert a gesot: O meng Fra, ech sinn heihinner komm, fir eng éiweg Belounung ze kréien. 17 Du sot eis Muttergottes, d'helleg Maria, zu hir: "Leg Är Hänn op d'Kand; déi, wéi si gemaach hat, si gouf ganz. 18 A wéi si erausgaang ass, sot si: Vun elo un, all d'Deeg vu mengem Liewen, wäert ech oppassen an en Dénger vun dësem Puppelchen sinn. 19 Duerno, wéi d'Hierde koumen an e Feier gemaach hunn, a si sech immens gefreet hunn, ass hinnen den Himmelskierper erschéngen, deen héchste Gott gelueft a bewonnert. 20 A wéi d'Hierden an der selwechter Beschäftegung engagéiert waren, huet d'Höhl zu där Zäit wéi e glorräichen Tempel ausgesinn, well souwuel d'Sprooch vun Engelen a Männer sech vereenegt hunn, Gott ze bewonneren an ze vergréisseren, wéinst der Gebuert vum Här Christus. 21 Awer wéi déi al Hebräesch Fra all dës evident Wonner gesinn huet, huet si Gott gelueft a gesot: Ech soen Iech Merci, O Gott, du Gott vun Israel, fir datt meng Aen d'Gebuert vum Retter vun der Welt gesinn hunn. KAPITEL 2 1 A wéi d'Zäit vu senger Beschneidung komm ass, nämlech den aachten Dag, op deem d'Gesetz d'Kand befaasst huet, ze beschneiden, hunn si him an der Höhl beschnidden.
2 An déi al Hebräesch Fra huet d'Virhaut geholl (anerer soen, si huet den Navelschnouer geholl) an huet se an enger Albaster-Këscht vun alen Ueleg aus Spikenard bewahrt. 3 A si hat e Jong, deen en Drogerie war, zu deem si gesot huet: Opgepasst, Dir verkaf net dës Albaster-Këscht mat Spikenard-Salef, obwuel Dir dräihonnert Péng dofir sollt ugebuede ginn. 4 Elo ass dat déi Albaster-Këscht, déi d'Maria, d'Sënniger, erfonnt huet, an d'Salve draus op de Kapp an d'Féiss vun eisem Här Jesus Christus gegoss huet, an se mat den Hoer vun hirem Kapp ofgewäsch. 5 Dunn no zéng Deeg hunn si hien op Jerusalem bruecht, an um véierzegsten Dag vu senger Gebuert hunn si hien am Tempel virum Här presentéiert, fir him déi entspriechend Affer ze maachen, no der Fuerderung vum Gesetz vum Moses: nämlech datt all männlech, deen de Gebärmutter opmaacht, soll Gott helleg genannt ginn. 6 Deemools huet den ale Simeon hien als Liichtpilier gesinn, wéi d'helleg Maria d'Muttergottes, seng Mamm, hien an den Äerm gedroen huet, a sech mat der gréisster Freed bei der Vue gefëllt huet. 7 An d'Engelen stoungen ëm hien, an hunn hie bewonnert, wéi d'Wuecht vun engem Kinnek ronderëm hie stinn. 8 Du koum de Simeon no bei d’Maria, an huet seng Hänn op si ausgestreckt, a sot zum Här Christus: Elo, o mäin Här, däi Knecht soll a Fridden fortgoen, no Ärem Wuert; 9 Fir meng Aen hunn Är Barmhäerzegkeet gesinn, déi Dir fir d'Erléisung vun all Natiounen virbereet hues; e Liicht fir all Leit, an d'Herrlechkeet vun Ärem Vollek Israel. 10 D’Hannah, d’Prophéitin, war och dobäi, a koum no, si huet Gott gelueft an d’Gléck vu Maria gefeiert. KAPITEL 3 1 An et ass geschitt, wéi den Här Jesus zu Bethlehem gebuer gouf, eng Stad vu Judäa, an der Zäit vum Herodes dem Kinnek; d'Weise koumen aus dem Osten op Jerusalem, no der Profezeiung vum Zoradascht, an hunn Affer mat sech bruecht: nämlech Gold, Wierch a Myrrhe, an hunn hie veréiert an him hir Kaddoe ofgebueden. 2 Dunn huet d’Madame Maria ee vu senge Schwammkleeder geholl, an deem d’Kand gewéckelt war, an hinnen dat amplaz e Segen ginn, deen si vun hirem als edel Geschenk kruten. 3 A gläichzäiteg ass hinnen en Engel erschéngt a Form vun deem Stär, dee virdrun hire Guide op hirer Rees war; d'Liicht vun deem si gefollegt hunn bis se an hiert eegent Land zréckkoum. 4 Wéi si zréckkomm sinn, sinn hir Kinneken a Prënz bei si gefrot, wat si gesinn a gemaach hunn? Wat fir eng Rees an zréck haten se? Wéi eng Firma haten se op der Strooss? 5 Si hunn awer d’Wudelduch erstallt, déi d’Maria hinnen geschenkt hat, op Grond vun deem si e Fest gehalen hunn. 6 A nodeems se, no dem Brauch vun hirem Land, e Feier gemaach hunn, hunn si et veréiert. 7 An huet d'Wadduch dran gegoss, d'Feier huet et geholl an et behalen. 8 A wéi d'Feier geläscht war, hunn si d'Wadelduch ongeschaaft erausgeholl, sou vill wéi wann d'Feier et net beréiert hätt. 9 Dunn hunn si ugefaang et ze kussen, an hunn et op hire Kapp an hir Aen geluecht, a gesot: Dëst ass sécher eng zweifelhaft Wourecht, an et ass wierklech iwwerraschend, datt d'Feier et net konnt brennen an et verbrauchen. 10 Dunn hunn si et geholl, an hunn et mat groussem Respekt ënnert hire Schätz geluecht. KAPITEL 4 1 Den Herodes, wéi hien erkannt huet, datt d'Weise verspéit hunn an net bei hien zréckkoum, huet d'Priister an d'Weise zesummegeruff a gesot: Sot mir, a wéi enger Plaz de Christus soll gebuer ginn? 2 A wéi si geäntwert hunn, zu Bethlehem, enger Stad vu Judéa, huet hien ugefaang a sengem eegene Geescht den Doud vum Här Jesus Christus ze bedenken. 3 Awer en Engel vum Här ass dem Joseph a sengem Schlof erschéngen, a sot: Stitt op, huel d'Kand a seng Mamm, a gitt an Ägypten, soubal den Hunn kräizt. Also ass hien opgestan an ass gaang. 4 A wéi hie mat sech selwer iwwer seng Rees geduecht huet, ass de Moien op hien komm. 5 An der Längt vun der Rees sinn d'Gürtel vum Suedel gebrach.