Prědny ewangelium ze źiśetstwa Jezusa Kristusa. KAPITEL 1 1 Slědujuce rozpšawy smy namakali w knigłach Josepha, wusokegopriestera, kótaryž jo se pomjenił wót někotarych kaifasow. 2 Wón wulicujo, až jo Jezus južo w kólebce powědał a k swójej maśeri gronił: 3 Marija, ja som Jezus, Bóžy syn, słowo, kótarež sy pó wózjawjenju janźela Gabriela na tebje naroźił, a mój nan jo mě pósłał k wugójenju swěta. 4 W tśista na tśista lětach Aleksandrowego casa wudajo Awgustus dekret, pó kótaremž dejali wšykne wósoby do swójskego kraja hyś, aby se nejlěpša była. 5 Da jo se Jozef zwignuł a jo śěgnuł z Mariju, swójeju manźelskeju, do Jeruzalema a pótom do Bethlehema, aby wón a jogo familiju w měsće swójich nanow łakał. 6 A ako su pśišli do jamy, jo Marija Josephowa pśiznała, až jo jeje cas pśišeł, a wóna njamóžo do města hyś, a źašo: Lajśo nas do teje jamy hyś. 7 W tom casu jo było słyńco krotko pśed tym, chowaś. 8 Joseph pak jo pókšacował, aby jej babku pó žebrył. A ako jo wiźeł staru hebrejowku, kótaraž jo z Jeruzalema była, jo k njej powědała: Pšosym, pójź sem, dobru žeńsku, a źi do teje jamy, ga buźoš tam žeńsku wiźeś, kenž jo rowno zwólna, naroźiś. 9 jo było pó chowanju słyńca, ako stej pśišłej Stara a Jozep z njeju do jamy a wobej stej wobej šłej. 10 a lej, jo było wšykno napołnjone wót swětła, wětše ako swětło lampow a swěckow a wětše ako swětło słyńca samego. 11 góletkow jo se pótom do wětšow zawiło a jo srěbało na nadroma swójeje maśerje, swěteje Marije. 12 Ako stej wobej toś to swětło wiźełej, stej byłej zaźiwanej. Stara jo se swětu Mariju pšašała: "Sy ty maś togo góleśa?" 13 swěta Marija jo wótegroniła: Wóna jo to była. 14 na to jo stara powědała: Ty sy ceło wšakoraki wót wšych drugich žeńskich. 15 Swěty Maria jo wótegroniła: Ako njedajo žedno góle, kótarež mójomu synoju rowna, tak njedajo teke žednu žeńsku ako jogo maś. 16 Starych jo wótegronił a źašo: »O mója kněni, som sem pśišła, aby nimjerne myto dojśpiła. 17 tam jo powědała maś Bóža, swěta Marija, k njej: Połož swójej ruce na góle; A ako jo to cyniła, jo se wóna ceła stała. 18 a ako jo wótejšeł, jo wóna powědała: Wótněnta, wšykne dny mójogo žywjenja, budu se wó toś to góle staraś a jomu słužyś. 19 a ako su pastyrje pśišli a wogeń zapalili a se wjelgin wjaselili, jo se jim njebjaske wójnske wójaki a su se módlili nejwušego Boga. 20 a dokulaž su byli pastyrje ze samskim źěłom zaběrane, jo se jama tencas ako kšasny templ zjawiła, dokulaž su se jězyki janźelow a luźi zjadnośili, aby Bog naprěł a pótrjefili wokoło naroźenja Kněza Kristusa. 21 Als pak jo stara hebrejka wšych tych widobnych źiwow wiźeła, jo wóna chwaliła Boga a źašo: Źěkujom se tebje, o Bog, ty Bog Israel, až stej mójej wócy naroźenje gójeńskego zwězka swěta wiźełej. KAPITEL 2 1 a ako jo cas swójogo wobrězanja pśišeł, rozmjej wósymy źeń, na kótaremž kazń pśikaza, góle pśikrotcyś, su jen w jamje pśikrotcyli, su jen w jamje rozrězali. 2 A stara hebrejska jo wzeła pśedtyk (druge groniś, wóna jo pupkowu šnuru wzeła) a jo ju zachowała w alabasterowem kašćiku ze starym narownowym wólejom.
3 a wóna jo měła syna, kenž jo był aptejkaŕ, ku kótaremuž jo groniła: Wzej se do wósym, až njeby tu alabasterowu tejzku z nardensalom pśedawał, teke gaž by śi tśista pence za to póbitował. 4 To pak jo alabasterowa guska, kótaruž Marija, grěšnikka, wobstara a žałbu z togo na głownu a noze našogo kněza Jezusa Kristusa gowjeda a jo z włosami swójeje głowneje wótrěła. 5 a pó źaseś dnjach su jogo do Jeruzalema pśinjasli, a styrźastych dnjow pó jogo naroźenju su jogo w templu pśed Knězom pśinjasli a su jomu pśinjasli pšawe wopory, ako jo to kazń Mojzana pśedpisował, rozmjej tam kuždy muski, kenž śěło wótwórijo, Bog swětego groniś. 6 W tom casu jo jogo stary simeon wiźeł ako swětłowy słup, ako jo se swěta kněžna Marija, jogo maś, jogo na jeje rukoma nosyła a se wót nejwětšego wjasela dopołniła. 7 a janźele su wokoło njogo stojali a se na njogo módlili, kak stoje stražniki krala wokoło njogo. 8 a Simeon jo se bližył swětej Mariji, jo pó njej wupśestrěł a źašo Kristusoju, Knězoju: No, o mój kněz, twój słužabnik buźo w měrje źěliś pó twójom słowje; 9 pśeto mójej wócy stej twóju zmilnosć wiźełej, kótaruž sy na gójenje wšych ludow pśigótował. Swětło za wšykne ludy a cesć swójogo luda Israel. 10 teke profetka Hana jo była pśibytna, a ako jo bližej pśišła, jo chwaliła Boga a jo gluku Marije. KAPITEL 3 1 A jo se pódało: Kněz Jezus jo se naroźił k Bethlehemoju, městu w Judźe, za cas krala Herodesa. Mudre su pśišli ze zajtšnego kraja do Jeruzalema pó profekciji coorada a su pśinjasli wopory, rozmjej złoto, weihrauch a myrhe, su se jogo módlili a pśinjasli. 2 a žeńska Marija jo jaden z jogo wětšow wzeła, do kótaregož jo góle zapleśona, a jo dała jim město žognowanje, kótarež su wót njeje ako wjelgin nadobny dar dostali. 3 a w samskem casu jo se jim janźel w póstawje wónego gwězdy zjawił, kenž jo do togo jeje nawjedowaŕ na jeje drogowanju był. Swětłoju su slědowali, daniž njejsu se do swójeje wóśce kraja wrośili. 4 ako su se wrośili, su pśišli jich krale a wjerchy k nim a su se pšašali: Co su wiźeli a cynili? Kake drogowanje a nawrośenje su měli? Kótaru towarišnosć su měli na droze? 5 Wy pak su wuwjadli wětš, kótaryž jo jim swěta Marija dała, a za to su měli swěźeń. 6 a za tym až su pó wašni swójogo kraja wogeń zapalili, su se na nju módlili. 7 a wogeń jo chyśił tšuśe, jo jen wzeł a jen zaźaržał. 8 a ako jo wogeń wulašowany był, su wětšyk njewobškóźone wen wzeli, ako njeby se wogeń dotyknuł. 9 a wóni su zachopili, kusaś, su połožyli na njej głownu a jeje wócy a su powědali: To jo tužna wěrnosć, a jo napšawdu zaźiwane, až wogeń njejo se spalił a jěsć mógał. 10 a wóni su jen wzeli a su jen połožyli z nejwětšeju cesćownosću pód jeje pókładami. KAPITEL 4 1 Ako jo něnto Herodes zawupytnuł, až su se mudre dlijili a nic k njomu se wrośili, jo zawołał mjeršnikow a mudry gromaźe a źašo: Groń mě, na kótarem městnje dej se Kristusa naroźiś? 2 a ako su wótegronili, jo wón zachopił w Bethlehemje, měsće w Judźe, w swójskem zmysle smjerś Kněza Jezusa Kristusa wupjakś. 3 Janźelk Kněza pak jo se Josephoju w spanju zjawił a źašo: Stoj, wzej góle a swóju maś a śěgnjo do Egyptowskeje, gaž kokot spiwa. To jo stanuł a wótejšeł. 4 a ako jo ze sobu samym pó swójom drogowanju pśemyslował, jo zajtšo pśez njogo pśišło. 5 w běgu drogowanja su pasle sedła tergali.