Coda

Terwijl hij door Regent's Park wandelde kreeg Jasper Gwyn ineens het duidelijke besef dat wat hij elke dag deed om de kost te verdienen niet langer bij hem paste. Die gedachte was al vaker bij hem opgekomen, maar nooit eerder zo helder en hoffelijk. Dus toen hij thuiskwam, begon hij een artikel te schrijven dat hij uitprintte, in een envelop stopte, en in eigen persoon de hele stad door bracht naar de redactie van The Guardian. Ze kenden hem daar. Nu en dan werkte hij met hen samen. Hij vroeg of het mogelijk was een week te wachten met de publicatie. Het artikel bestond uit een lijst van tweeënvijftig dingen waarvan Jasper Gwyn zich voornam om ze nooit meer te doen. Het eerste was artikelen schrijven voor The Guardian. Het dertiende was scholieren ontmoeten terwijl hij veinsde zelfverzekerd te zijn. Het eenendertigste zich laten fotograferen met een hand aan de kin, peinzend. Het zevenveertigste zich forceren om hartelijk te doen tegen collega's die hem in werkelijkheid verachtten. Het laatste was: boeken schrijven. In zekere zin sloot dat de vage kier af die het voorlaatste kon hebben opengelaten: boeken publiceren.

Fragment uit Mr Gwyn van Alessandro Baricco (uitgegeven bij De Bezige Bij in 2013, in een Nederlandse vertaling van Manon Smits). Het is een van de teksten in de koffer van Samen Lezen, een activiteit van Bond zonder Naam, waar in groep gedachten, gevoelens en impressies bij een tekst met elkaar gedeeld worden. Elke vrijdag van 11 tot 12 uur, in Essegem.