25 minute read
Lezersfoto’s
Smeerpoetsen
Het mag duidelijk zijn: honden zijn kampioen smeerpoetsen. Na onze oproep kwamen er heus wel foto’s van varkentjes rollend in de modder voorbij, er waren ook een paar vieze paarden en katten, maar plaatjes van honden van top tot teen onder de viezigheid? Daarvan kregen we er honderden. Hilarisch, dat zeker! Vooral die onschuldige koppies erbij. Geniet u mee van een paar ontzettende viezeriken?
Favoriete spot
Onze Yannis, die voor het eerst na een operatie aan zijn voorpoot weer mocht spelen op zijn favoriete spot: de Montferberg. Hij doorploegde met zijn snuit zo ongeveer de hele zandafgraving. Martin Riswick, Loil
De sloot in
Dit is Skip. Hij heeft het snel warm en duikt dan het liefst de modderigste sloot in die hij kan vinden, vervolgens steekt ’ie zijn snuit half onder water. Hij is inmiddels elf jaar, maar blijft het doen. Normaal heeft Skip overigens witte poten. Els Verheijen, Breda
Dit is Bennie, uit het asiel in Winschoten. Hij verscheen op Ikzoekbaas.nl en wij waren op slag verliefd. De rit vanuit Tilburg naar Groningen was een kleine moeite. Helaas hebben wij Bennie een paar weken geleden in moeten laten slapen op driejarige leeftijd. Veel te jong, we missen deze smeerpoets enorm. Maartje Duifhuizen, Matthijs en Lana, Tilburg
Rollen in de modder
Meadow houdt wel van een modderbad. Het is elke keer een uitdaging haar weer schoon te krijgen! Biny van Kammen, Drachten
Zag Igor water, dan moest en zou hij erin! Op deze foto geniet hij op twaalfjarige leeftijd nog van een heerlijke moddergreppel. Saskia van Bruggen, Bellingwolde
Vieze peuk
Een foto van een echte viespeuk, of meer een mooiertje met een vieze peuk. Martin Schuitemaker, Veenendaal
Onder het zeeschuim
Onze teckel Lodewijk tijdens de vakantie op Texel. Lekker rennen door de branding, onder het zeeschuim. Astrid Schinkel, Vianen
Prachtig!
Ik zag een varken in de modder spelen. Prachtig om te zien! Karin Nieuwland, Wildervank
Met haar maatjes
Maeve is de pup van mijn schoonzusje. Regelmatig krijgen wij foto’s te zien van deze viespeuk die het heerlijk vindt om te spelen met haar maatjes in de modder. Katy Koning, Westzaan
VOLGENDE KEER: BETRAPT! Kussens aan flarden scheuren, met een toiletrol het hele huis door razen óf de verbaasde blik van het hert dat u in de vroege ochtend ‘op heterdaad’ betrapte. Hebt u een dierenfoto die past binnen het thema ‘Betrapt’, op welke manier dan ook? Dan ontvangen wij deze graag. Mail uw inzending vóór 1 juli naar foto@dierenbescherming.nl, o.v.v. naam, woonplaats en een begeleidend tekstje en wie weet ziet u uw foto dan op deze plek terug.
Collecteren voor dieren
Betekenisvol én belangrijk
In de week rond Werelddierendag gaan traditiegetrouw duizenden vrijwilligers op pad om geld op te halen voor de Dierenbescherming. Dit jaar vindt de collecte plaats van 2 tot en met 8 oktober.
Het geld dat wordt ingezameld tijdens de collecte wordt gebruikt voor de hulp aan dieren in nood. Zonder de inzet van de vele vrijwilligers die als collectant de straat op gaan, zouden we dit niet kunnen doen. Op deze pagina’s vertellen vier mensen over hun motivatie om zich belangeloos als collectant of wijkhoofd in te zetten voor dieren.
Desiree Zuidam organiseert vergaderingen en trainingen op bijzondere locaties voor bedrijven én is stewardess. Ze woont met haar man, kat en kippen in Bodegraven. Haar buurvrouw Petra Suddaby is getrouwd, heeft twee dochters en bakt vanuit haar keuken taarten in opdracht. Ze delen hun liefde voor dieren, en lopen beiden de collecte in hun wijk.
Desiree (rechts): “Sinds drie jaar ben ik naast collectant ook wijkhoofd. Toen ik werd benaderd met de vraag of ik dat erbij wilde doen, hoefde ik niet lang na te denken. Ik kan prima mensen enthousiasmeren en het coördineren van de week lukt me ook wel, in mijn dagelijkse leven doe ik niet anders. Toen ik in de herfst van 2020 corona kreeg, sprong Petra bij met het verzamelen van de collectebussen en de financiële afhandeling. Sindsdien trekken we samen op tijdens de collecteweek, en ook daarbuiten. Ik collecteer omdat ik niet tegen dierenleed kan. Dit is mijn manier om iets goeds te doen. We hebben een leuke, toegewijde groep collectanten in deze buurt. Eén mevrouw neemt zelfs vrij van haar werk om zo veel mogelijk kunnen te lopen. Heel bijzonder. Ik ben zelf ook nogal fanatiek, en altijd vastbesloten om mijn opbrengst van het jaar ervoor te overtreffen.”
Petra: “Desiree en ik delen een diepe liefde voor dieren. Onze katten komen allemaal uit een situatie waarin ze opvang nodig hadden. Onze kat Elvis spant wat dat betreft de kroon. Voordat hij bij ons kwam, leefde hij op straat in Athene. Hij is inmiddels een krakende wagen, met een heleboel gebreken en zit absoluut in zijn reservetijd. Maar van de negen katten die ik heb gehad, is hij zonder twijfel de meest karaktervolle. Net een hondje, zo lief. Niemand in mijn omgeving stond er raar van te kijken toen ik ging collecteren voor de Dierenbescherming. Mijn moeder deed het vroeger ook al. Wat het makkelijker maakt, is dat ik in deze wijk ben opgegroeid, ik ken bijna iedereen. Mensen bij wie ik aan de deur ga, reageren heel leuk, en bijna iedereen geeft wel wat. Toen mijn dochters nog kleiner waren, liepen ze regelmatig met me mee. Heel gezellig, en leerzaam bovendien. Ik vind het belangrijk dat ze zich realiseren dat je hoe druk je ook bent altijd een manier kan vinden om iets goeds te doen voor een ander. Het is een les die ik graag aan ze meegeef.”
Daniëlle Robbers woont in Amsterdam met haar man, dochters en kat Tom. Ze collecteert al acht jaar voor de Dierenbescherming, sinds zes jaar is ze ook wijkhoofd.
“Ik werk als officemanager bij vermogensbeheerder IBS. Een leuke baan, waar ik volop van geniet. Maar ik ben blij dat ik als collectant voor de Dierenbescherming dat commerciële deel van mijn leven kan combineren met het emotionele. Een paar jaar geleden heb ik even als vrijwilliger op de dierenambulance gereden, maar daar werd ik zó verdrietig van, dat kon ik helemaal niet aan. De collecte past me beter. Omdat er tegenwoordig nog maar weinig mensen zijn die contant geld in huis hebben, was de online collecte afgelopen jaar een fijne bijkomstigheid. In de WhatsApp-groep van het werk zette ik de QR-code van mijn digitale bus. Toen de eerste collega doneerde, kon de rest natuurlijk niet achterblijven. In no time had ik een leuke opbrengst en dat smaakte naar meer. Toch blijf ik evengoed collecteren in onze wijk. Meestal neem ik mijn jongste dochter mee, zij vind dat leuk, en ik ook. Ik ben ervan overtuigd dat als je liefde voor dieren hebt, je ook van mensen houdt. Daarom vind ik het ook zo belangrijk dat mijn dochters opgroeien met dieren. Onze kat Tom hoort echt bij het gezin, als ik zie hoe zij met hem omgaan, maakt me dat heel gelukkig.”
Steff Bloch werkt als zakelijk adviseur bij een autoleasebedrijf. Hij is sinds twee jaar wijkhoofd en collectant in zijn woonplaats Lelystad.
“Ik ben al vijftien jaar donateur van de Dierenbescherming en heb ook een tijdje als vrijwilliger in het asiel gewerkt op de kattenafdeling. Nu ik een drukke baan heb, is de collecte voor mij een goede manier om een extra steentje bij te dragen. Sowieso vind ik het met mijn commerciële functie belangrijk om ook op maatschappelijk gebied een verschil te maken. De liefde voor dieren zit diep, dat is altijd zo geweest. Misstanden in de veeindustrie en broodfokkers die geen oog hebben voor het welzijn van hun dieren omdat ze enkel in geld zijn geïnteresseerd; verschrikkelijk vind ik dat. Met mijn vriendin heb ik twee konijnen en een hond, Truman, die we uit Spanje adopteerden. De verantwoordelijkheid nemen we serieus. Onze konijnen hebben veel ruimte en we werken beurtelings thuis, zodat we lekker met Truman naar buiten kunnen. In onze wijk wonen nogal wat mensen met dieren, zij reageren eigenlijk altijd heel positief als ik bij ze aan de deur kom en geven gul. Collecteren is niet alleen zinvol, ik vind het ook écht leuk. Het feit dat iemand de straat op gaat voor een goed doel vind ik zelf zó mooi dat ik altijd geef. Ik ga ervan uit dat anderen dat ook zo voelen, en ik in oktober weer met een mooie opbrengst de collecteweek kan afsluiten.”
Collecteert u mee?
De Dierenbescherming is blij met iedereen die wil helpen om het welzijn van dieren te verbeteren. En daarbij gaat het niet per se om een financiële bijdrage, u helpt ook door het geven van tijd. Bijvoorbeeld als collectant of wijkhoofd. Elk jaar hebben wij duizenden mensen nodig die met de collectebussen op pad gaan. U bepaalt zelf hoe vaak en op welke dagen u collecteert. Ook al loopt u een paar uurtjes, dan zijn we al blij.
Lijkt het u leuk om als collectant voor de Dierenbescherming de wijk in te gaan? Meld u zich dan aan op dierenbescherming.nl/collecte.
Petra Berger, scholenvoorlichter ‘De lessen brengen écht iets teweeg bij kinderen’
Als Dierenbescherming vinden we het belangrijk dat kinderen respectvol met dieren leren omgaan. Onze scholenvoorlichters verzorgen daarom door het hele land gastlessen op basisscholen. Petra Berger is een van deze voorlichters. Zij was op een druilerige vrijdagochtend te gast op De Blink, een school voor kinderen met een lichamelijke of meervoudige beperking in Veenendaal.
Baan opgezegd
“Ik ben jarenlang rijinstructeur geweest. Tijdens de coronacrisis lag dat een tijd stil en in die periode besloot ik vrijwilligerswerk te gaan doen. Mijn liefde voor dieren bracht me bij scholenvoorlichting voor de Dierenbescherming. Dit gaf me zó veel voldoening dat ik uiteindelijk mijn reguliere baan vaarwel heb gezegd om mijn focus hier op te kunnen leggen.”
Educatie belangrijk
“Veel dierenleed komt voort uit onwetendheid, dus educatie is belangrijk. We laten tijdens de lessen op school filmpjes zien, geven voorlichting en spelen het dierenbeschermersspel. Ook hebben we een speciaal ingerichte dierenambulance waar kinderen in mogen kijken en ervaren hoe het redden van dieren in z’n werk gaat.”
Iets teweegbrengen
“Het is mooi om te merken dat onze lessen écht iets teweegbrengen bij kinderen. Dat ze het ene moment schaterlachen om een filmpje van biggetjes die door de modder rollen, en het volgende geëmotioneerd raken van het leed dat dieren in de veeindustrie treft.”
Geen leven zonder dieren
“Mijn moeder zei vroeger altijd: ‘Petra ligt vast weer in het hondenhok te slapen’ als iemand me kwijt was. Dus de liefde voor
WORD OOK SCHOLENVOORLICHTER
Lijkt het u leuk om op basisscholen te vertellen over dieren en dierenwelzijn? Van enthousiaste scholenvoorlichters hebben we er nooit genoeg. Kijk op onze website dierenbescherming.nl bij de vrijwilligersvacatures voor informatie.
dieren zat al jong heel diep. Mensen kunnen elkaar pijn doen en bedriegen, maar dieren zijn altijd oprecht. Met mijn man en kinderen heb ik drie honden. Ik kan me geen leven zonder ze voorstellen.”
Kennis is belangrijk
“Ik wil kinderen laten zien hoe belangrijk het is dat we goed voor dieren zorgen. Dat ze weerloos zijn en afhankelijk van onze zorg. Kennis is daarbij belangrijk. Want hoe zie je dat een hond of een kat blij is, of boos? Wat hebben dieren nodig op het gebied van voeding en vermaak om een fijn leven te leiden? Maar ook wat we zelf kunnen doen om dierenleed te voorkomen.”
Enorme toewijding
“Wat me heeft verrast, is de enorme toewijding die vrijwilligers van de Dierenbescherming hebben. Mensen met fulltime banen, die elk weekend op de dierenambulance rijden of in het asiel hokken schoonmaken. Ze doen het omdat ze met eigen ogen zien hoe hard het nodig is dat zij klaarstaan voor dieren die afhankelijk zijn van onze hulp. Dat raakt me diep.”
Volstrekt logisch
“Mijn familie en vrienden vinden het volstrekt logisch dat ik dit werk doe. ‘Echt iets voor jou’, zeggen ze dan. En ze hangen aan mijn lippen als ik ’s avonds thuiskom vol verhalen.”
1. Leerzame filmpjes Kan een varken écht iemand uit het water redden? Waarom hebben kippen in de veeindustrie zo’n zwaar leven? Tijdens de les komen deze en een heleboel andere vragen aan bod. De kinderen kijken geboeid naar de filmpjes van Petra.
2. Dierenredders in spé Wat komt er zoal kijken bij het werk van onze ambulancerijders? Met demonstratiedieren leren de kinderen hoe ze bijvoorbeeld een gewonde hond op de brancard leggen, zwanen vervoeren in een speciale tas en controleren of een dier gechipt is.
3. Kom maar op! De dierenambulance heeft speciale handschoenen om verwilderde katten vast te pakken.
4. Mooie donatie Met de inzameling van lege flessen hebben de kinderen in de klas € 56,75 opgehaald voor de Dierenbescherming. Petra neemt de cheque dankbaar in ontvangst.
5. Voor thuis
Na afloop krijgen alle leerlingen een diploma, poster en een speciale uitgave van Donald Duck over de Dierenbescherming mee naar huis.
Asieldierencampagne Piepjonge katjes in de ‘verborgen asielen’
Het is 1877 als enkele welgestelde dames uit Den Haag beginnen met het opvangen van huisdieren in nood en natuurlijk is de Dierenbescherming nauw betrokken. Dat is tot de dag van vandaag het geval. Maar in die vanzelfsprekendheid schuilt meteen een gevaar. Want, wie kijkt er nog van op? We vinden het heel gewoon; dat opvangen van ontheemde honden en katten. Dat is het echter allerminst en dat geldt vooral voor het ‘verborgen asielwerk’ van de Dierenbescherming.
Asieldierencampagne in teken van kittens
Jaarlijks vangt de Dierenbescherming 3.400 kittens op, waarvan het merendeel in de zomermaanden binnenkomt. De kittens worden gedumpt, afgestaan, achtergelaten of zwerven op straat. De opvang van een gezond kitten kost zo’n 150 euro, maar dat bedrag loopt snel op zodra een jong katje verzwakt en ziek bij ons wordt binnengebracht. En dat gebeurt steeds vaker. Onze asieldierencampagne staat daarom dit jaar in het teken van alle kittens die wij samen met onze gastgezinnen liefdevol opvangen en verzorgen.
U leest er meer over op
dierenbescherming.nl/
kittens.
Verborgen, of minder zichtbaar, want dit gebeurt niet in een gebouw van de Dierenbescherming, maar gewoon bij mensen thuis. Zij vangen met name de golf jonge katjes op die ieder jaar weer ons land overspoelt. Daar aandacht voor vragen is geen makkelijke opgave. Een speciaal campagneteam is bij de Dierenbescherming belast met deze uitdaging en voorlichter Saskia Thijssen vertelt dat het team iedere keer weer een ‘haakje’ zoekt, zoals zij het noemt.
ROUTINEKLUS
“Om je verhaal aan op te hangen,” legt ze uit. Het opvangen van kittens is in feite een terugkerende routineklus. “Daar zijn we behoorlijk bedreven in en je zou haast vergeten dat er talloze verhalen te vertellen zijn.” Ook op de volgende pagina’s zijn ze te lezen. “Maar laten we bij het begin beginnen.” Saskia vertelt dat de Dierenbescherming zich jaarlijks over ruim drieduizend kittens ontfermt. Dat kunnen er enkele honderden meer of minder zijn, maar de aantallen lijken redelijk stabiel. En het haakje dan? “Wat momenteel opvalt is dat de dieren langer bij ons blijven, mede als gevolg van de intensieve medische zorg die ze steeds vaker nodig hebben.” De veelal zeer jonge dieren zijn kwetsbaar en met name de kleintjes die zonder moederpoes zijn gedumpt, hebben nauwelijks weerstand tegen allerlei ziekten.
OUD VUIL
Hulpeloze jonge diertjes worden gedumpt? “Jazeker, letterlijk als oud vuil achtergelaten in containers of in kartonnen dozen aan de straat gezet; we maken het allemaal mee,” weet Saskia. Het kittenseizoen begint ook steeds vroeger in het jaar met moederpoezen die in het asiel bevallen van hun kleintjes of zwanger en wel als zwerver worden opgevangen. De achtergronden zijn zeer divers. Eén ding hebben ze echter gemeen en dat is dat de kittens dus vaak ziek zijn. In zeker dertig procent van de gevallen hebben ze intensieve medische hulp nodig. Omdat ze last hebben van ontstekingen bijvoorbeeld, of omdat gevaarlijke parasieten de jonge katjes teisteren. “Je moet je voorstellen dat we normaal gesproken al zo’n 150 euro per kitten uitgeven aan bijvoorbeeld de medische check en vaccinaties, het ontwormen van de diertjes, chippen en neutraliseren. Daar komen dus flinke kosten bij als de katjes ook nog ziek zijn. Dan praten we in totaal over vele tonnen per jaar. Enorme bedragen, zeker als je je realiseert dat de opvang in principe wordt geregeld door vrijwilligers die daar geen cent voor krijgen.”
GEMOTIVEERD
Eigenlijk moet je zeggen: die er geen cent voor wíllen, want het gaat om zo’n 450 gastgezinnen die zich tot op het bot gemotiveerd voelen en zich bereid hebben verklaard om voor de dieren te zorgen tot ze bij nieuwe baasjes geplaatst worden. “En dat kan bijzonder intensief zijn. De kittens moeten uiteraard gesocialiseerd worden, maar vergeet niet dat de hele jonge katjes iedere twee uur de fles moeten krijgen. Ook ’s nachts,” lacht Saskia.
DOOR MOEILIJKE FASE
De Dierenbescherming en haar gastgezinnen helpen graag om de duizenden kittens door een moeilijke fase heen te slepen én ervoor te zorgen dat ze aan het einde van het traject goed terechtkomen. “Dat neemt niet weg dat we ons de komende jaren nadrukkelijker gaan inzetten om te voorkomen dat we met een steeds groter wordend probleem komen te zitten.” Saskia het nog zo goed,” zegt Saskia. “Wij kunnen dan helpen met het vinden van een oplossing. Bijvoorbeeld bij het opvangen en herplaatsen van een grote groep vruchtbare katten.” En als er dan toch kleintjes worden geboren die niet zonder zorg kunnen, dan mogen ze blijven rekenen op de liefde van de gezinnen die dienst doen als de verborgen asielen van de Dierenbescherming. “Vanzelfsprekend!,” verzekert Saskia.
refereert hierbij aan de nieuwe strategische koers van de Dierenbescherming, die veel aandacht heeft voor preventie. “Dat begint bij geboortebeperking,” legt ze uit. “Alle katten die wij plaatsen, zijn gecastreerd en gesteriliseerd, maar we willen mensen ook stimuleren dat te doen met hun eigen kat. Daarnaast blijven we hameren op een verplichting om katten te chippen, net als dat bij honden het geval is. Op die manier kun je voorkomen dat de populatie zwerfkatten verder toeneemt.”
HELPEN BIJ EEN OPLOSSING
Ook de zogeheten ‘dier sociaalmedewerkers’ van de Dierenbescherming krijgen een steeds belangrijkere rol in het voorkomen van dierenleed bij mensen thuis. Vaak gaat het fout als gevolg van bijvoorbeeld financiële nood, verslavingsproblematiek of om mensen die er ineens helemaal alleen voor staan. “De zorg voor dieren kan je boven het hoofd groeien, ook al bedoel je
UIT DE PRAKTIJK
5 kittens, 2 gastgezinnen
Mevrouw K. liet zich omringen door twaalf katten en vijf kittens: Moos, Max, Miesje, Tim en Teuntje. Maar ze had de zorg voor haar dieren en zichzelf niet in de hand. Met hulp van de Dierenbescherming werd de leefsituatie voor haar en de dieren verbeterd. Twee gastgezinnen schoten daarbij te hulp.
Evelien, coördinator Maatschappe
lijke Dierenhulp: “Mevrouw K. leefde lange tijd op straat. Tot zij terechtkon in een gedeelde woning van het Leger des Heils. Hier liet ze zich omringen door twaalf katten en vijf kittens; Moos, Max, Miesje, Tim en Teuntje. Maar psychische problemen en een zwakke gezondheid maakten dat ze de zorg voor de katten en zichzelf niet meer in de hand had. Gelukkig ontdekte haar dochter onze afdeling Maatschappelijke Dierenhulp. Haar moeder bedoelde het goed, maar kon de situatie niet realistisch inschatten. Dat er Giardia uitbrak, veroorzaakt door een darmparasiet die ook voor mensen besmettelijk is, hielp niet mee. De katten werden ziek en de boel vervuilde. Hoewel Mevrouw K. graag hulp wilde, twijfelde ze over het traject dat ik voorstelde. Het had dan ook wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk deed ze afstand van acht katten en vijf kittens. De andere vier werden gesteriliseerd, gecastreerd en gechipt en bleven bij haar. Mevrouw realiseerde zich dat ze een goede stap had gezet en ondertekende een document waarin ze belooft de komende twee jaar geen huisdieren te nemen zonder toestemming van de Dierenbescherming. Inmiddels is haar huis schoongemaakt en krijgt ze begeleiding. Ik ben blij dat het goed gaat en ze me waar nodig weten te vinden.”
Gastgezin Tim en Teuntje
Nanette en Marcel Blitz, gastgezin:
“Het asiel had een groep katten binnengekregen en zocht met spoed een gastgezin voor Amber en haar drie weken oude kittens Tim en Teuntje. Mijn man en ik stonden in no time op de stoep. De katten stonken vreselijk, ik heb ze in een schone bench gelegd en ontvlooid. De eerste dagen leken goed te gaan. Maar toen begon Teuntje moeilijk te ademen en groeide niet meer. De dierenarts constateerde een longontsteking en gaf antibiotica. Kort daarna ging het opnieuw mis. Ik bracht Teuntje naar de dierenarts en verwachtte hem na een paar uur op te kunnen halen. Het nieuws dat hij het niet ging redden, kwam hard aan. Teuntje had te veel complicaties, de dierenarts en verzorgers in het asiel besloten hem in te laten slapen, zodat hij niet langer hoefde te lijden. Tim en Amber bleven nog vijf weken bij ons. Bij binnenkomst waren ze niet gesocialiseerd. Maar onze onverdeelde aandacht deed wonderen. Tim blijkt helaas ook niet zo’n sterk katje. Hij kwakkelt nog altijd en heeft last van Giardia. Toch heb ik goede hoop. Hij is nu groot genoeg en met zijn moeder terug naar het asiel gegaan, waar hij goed in de gaten wordt gehouden. Kittens, vooral die hele kleintjes, zijn nu eenmaal kwetsbaar. Ik ben blij dat ik iets voor ze kan betekenen.”
Gastgezin Miesje, Moos en Max
Eva Kelderman, gastgezin: “Ik was in het asiel toen Miesje, Moos en Max met een aantal andere katten werden binnengebracht. Miesje bleek véél te klein, ze hadden allemaal diarree en waren geen mensen gewend. Het drietal was voorbij de socialisatieperiode, maar met geduld kan je nog veel bereiken. Ik nam ze mee naar huis en installeerde ze in de kattenkamer. De eerste twee dagen schoten ze blazend weg zodra ik bewoog. Ik liet ze daarom met rust en deed alleen het broodnodige, zodat ze konden aarden. Daarna zette ik een stoel bij ze neer om een boekje te lezen, ik wilde er gewoon zijn. Zodat ze in hun eigen tempo contact met me konden zoeken. Toen dat een paar dagen goed ging, zocht ik meer toenadering. Ze waren speels en ondanks hun angsten, konden ze een balletje of hengel niet weerstaan. Een aandachtspunt was het voeren. Ze hadden geleerd te strijden voor hun eten, omdat er meer kapers op de kust waren. Het had tijd nodig, maar na een paar weken ging ook dat beter. Het verschil tussen het moment dat ze binnenkwamen en vertrokken was enorm. Ze hebben grote stappen gezet en met de juiste baasjes komt het zeker goed.”
Co’tje Admiraal, bestuurder Dierenbescherming
“Never waste a good crisis,” zegt Co’tje Admiraal (64) ergens in het gesprek met DIER. Het gaat over stikstof, corona, de veehouderij, het gevaar van zoönosen en de vogelgriep. Er gebeurt immers nogal wat de laatste tijd, maar Co’tje laat zich er niet door uit het veld slaan. Integendeel: “er zijn altijd kansen om dingen te verbeteren”. We treffen haar thuiswerkend, met hond Pam (5), om te praten over haar naderende afscheid als directeur van de Dierenbescherming aan het einde van haar benoemingsperiode. Deze zomer stopt de goedlachse vrouw die positivisme hoog in het vaandel heeft. “Klopt, voor mij is het glas altijd halfvol.”
Ze stond de pers te woord over de introductie van zuivel met het Beter Leven keurmerk, becommentarieerde de tekortkomingen bij de aanpak van stalbranden en leidde de vorige minister van Landbouw op dierendag rond in het asiel van Vlaardingen. Als bestuurder van de Dierenbescherming maak je het allemaal mee. Je met hart en ziel inzetten voor de goede zaak zal niet snel vervelen. Maar na vier jaar als bestuurder heeft ze besloten niet voor een nieuwe termijn te gaan. Ze kijkt uit naar een nieuwe fase in haar leven. Met partner Peter en hond Pam. “Ik ga met pensioen en vertrek grotendeels naar Frankrijk. Ik verheug me er op, tijd hebben voor elkaar.” Ze is niet bang om in een zwart gat te vallen na een carrière die wordt gekenmerkt door een enorme betrokkenheid bij haar werk, voor mens en dier. Eerst in de zorg als gynaecoloog, bestuurder van een ziekenhuis, en later dus als belangenbehartiger van dieren.
GROOT HART VOOR DIEREN
Haar positieve grondhouding kwam ook van pas toen ze startte bij de Dierenbescherming. “Ik trof een ongelooflijk bevlogen en gepassioneerde groep mensen aan met een groot hart voor dierenwelzijn. Wat me vooral opviel was de enorme kennis die bij de Dierenbescherming aanwezig is. Op alle vlakken; dierinhoudelijk en op het gebied van vervoer en opvang bijvoorbeeld, maar ook als het gaat om communicatie met uiteenlopende doelgroepen.” De uitdaging was vooral dat er veel bloedgroepen zijn. “Dat is ook niet zo verwonderlijk, want de Dierenbescherming was bij mijn aantreden nog maar net samengesmolten tot één organisatie.”
NIEUWE STRATEGIE
“Vroeger bestonden we uit tal van entiteiten en afdelingen en dat voldeed toen prima, maar tijden zijn veranderd; er was dus een nieuwe toekomststrategie nodig,” legt Co’tje uit. Eentje die verbindt, duidelijkheid verschaft en ervoor zorgt dat de nieuwe Dierenbescherming in de komende jaren haar rol als autoriteit op het gebied van dierenwelzijn kan versterken. “We zijn aan de slag gegaan en hebben vastgelegd waar we voor gaan, met als samenvattend motto: ‘Samen maken we diervriendelijk vanzelfsprekend’.”
STEEDS PROFESSIONELER
Co’tje zegt er trots op te zijn dat de stip op de horizon helder is. “Natuurlijk gaan we door met het verbeteren van de leefomstandigheden van dieren in de veeindustrie, maar er blijft ook aandacht voor in het wild levende dieren en uiteraard bieden we dierennoodhulp als dat nodig is. Sterker nog, die wordt steeds professioneler.” Bedoeling is dat er meer toekomstbestendige dierenopvangcentra komen. In Amersfoort en Born staan ze al, voor Rotterdam en Groningen liggen de plannen klaar. De Dierenbescherming integreert daar straks allerlei faciliteiten, zoals medische voorzieningen, vervoer en opvang.
DIERENLEED VOORKOMEN
“Ik wil onderstrepen dat we er vooral voor kiezen om dierenleed zoveel mogelijk te voorkomen. Preventie speelt een sleutelrol in de toekomstplannen. Als we met elkaar zorgen dat dierenleed niet ontstaat, betekenen we enorm veel voor talloze dieren. Maar, als het nodig is, staan we natuurlijk altijd honderd procent klaar om dieren te redden. Daar waren we al goed in en dat blijven we,” benadrukt ze. “Bij dierenleed moet je trouwens niet alleen denken aan gedumpte dieren, maar ook aan de verbetering van de huisvesting van vee. Daar kunnen we nog veel betekenen. Met het Beter Leven keurmerk bijvoorbeeld. Ik ben waanzinnig blij dat supermarkten vanaf volgend jaar alleen nog kip met minimaal één ster van ons keurmerk verkopen. Daarmee krijgen miljoenen dieren letterlijk een beter leven.”
SAMENWERKING
Co’tje geeft vol vertrouwen het stokje door aan haar opvolger, wetende dat er een organisatie staat die op haar taak berekend is. “Maar samenwerking blijft nodig en de hulp die wij nu al bieden met collegaorganisaties laat zien dat dat heel goed gaat.” Ze doelt op het gezamenlijke initiatief
om een meldpunt te creëren voor vluchtelingen met een huisdier uit Oekraïne (zie vanaf pagina 6). Desgevraagd spreekt ze de hoop uit dat de overheid daarbij meer regie pakt. “Ik denk dat we laten zien dat er vanuit de markt – bedrijven in samenwerking met ons dus – mooie initiatieven komen om dierenwelzijn te verbeteren. Ik heb de laatste periode contracten kunnen afsluiten met diverse gemeenten over onze rol bij dierennoodhulp bijvoorbeeld.” Landelijk kan het echter beter, meent ze. “De vraagstukken zijn complex, maar wij helpen graag. Klimaat, milieu, volksgezondheid en een gezonde economie; allemaal belangrijk, maar dat is dierenwelzijn ook.”
RICHTINGBEPALEND
De rol van de overheid is daarom volgens Co’tje de komende jaren essentieel. “Die moet richtingbepalend zijn en de kaders aangeven. De belangen zijn groot; met dieren wordt geld verdiend, en dierenwelzijn mag nooit het kind van de rekening zijn. De Dierenbescherming is in ieder geval klaar voor de toekomst. Ik vind het een voorrecht dat ik hieraan mijn steentje heb mogen bijdragen.”
