9789401406895

DE JEUGDHULP STA AT ONDER DRUK Het wachten moe Toen de grootste coronastorm geluwd was, zond het Vlaamse tv-programma Pano in februari 2022 een reportage3 uit over de wachtlijsten in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Jongeren en ouders deden er hun beklag over de extreem lange wachttijden voor gepaste geestelijke gezondheidszorg. Ze voelden zich van het kastje naar de muur gestuurd. Dat probleem was er voor corona ook al, maar het werd nog eens versterkt door de impact van de pandemie en de lockdownmaatregelen op het mentale welbevinden van veel kinderen en jongeren. Kort voordien, in november 2021, publiceerde de Kinderrechtencommissaris haar nieuwe jaarverslag4 over de staat van de kinderrechten in Vlaanderen. Ze gaf dat jaarverslag een sprekende titel mee: ‘Het wachten moe’. Het 188 bladzijden tellende document beschrijft pijnlijk precies hoe wachtlijsten hun stempel drukken op het welzijn van kinderen en jongeren. Soms gaat het over wachten op een beslissing in een procedure, soms over wachten op gepast onderwijs, en heel vaak gaat het over wachten op gepaste hulp, zelfs – tegenstrijdiger kan het niet – over wachten op crisishulp. Iets verder terug in de tijd, in 2019, publiceerde het Nederlandse Jeugdinstituut een rapport over het groeiende jeugdzorggebruik.5 Hoewel de cijfers waarop het rapport zich baseert niet altijd onderling vergelijkbaar zijn, is er toch een onmiskenbare trend vast te stellen over de periode 17