Евангеллепаводле
Пятра
1НіхтозЮдэяўнемыўрук,ніІрад,ніхтозягоных суддзяўКаліжяныадмовілісяіхмыць,устаўПілат ТадыцарІрадзагадаўсхапіцьГоспадаісказацьім: «Зрабіцеўсё,штоязагадаўвамзрабіцьЯму»
2ІстаяўтамІосіф,сябарПілатаіГоспада;і,ведаючы, штоягораспядуць,ёнпрыйшоўдаПілатаіпрасіўцела ГоспададляпахаванняІпаслаўПілатдаІрадаіпрасіў целаягонаеІрадсказаў:«БрацеПілат,хоцьніхтоіне пытаўсяпраяго,мывырашыліпахавацьяго,асабліва калінабліжаеццасубота,боўзаконенапісана,што сонцанезаходзіцьнадтым,хтопакаранысмерцю» 3ІвыдаўЯгонародунапярэдадніпраснакоў,свята іхнягаЯны,схапіўшыГоспада,штурхаліЯго,калі беглі,іказалі:«СцягнемСынаБожага,атрымаўшынад Імуладу».ІапрануліЯгоўпурпуру,пасадзіліна судовыммесцы,кажучы:«Судзісправядліва,цар Ізраілеў»Іадзінзіхпрынёсцярновывянокіўсклаў ягонагалавуГоспаду.Аіншыя,стоячы,пляваліЯмуў вочы,аіншыябіліЯгопашчоках,аіншыякалоліЯго трыснёгам,анекаторыябічаваліЯго,кажучы:«Гэтай гонарамушануемСынаБожага».
4ІпрывялідвухзладзеяўіраспяліГоспадапаміжімі АлеЁнмаўчаў,быццамнеадчуваючыболюІ, усталяваўшыкрыж,напісалінадпіс:«ГэтаЦар Ізраілеў»І,паклаўшыперадІмвопраткуЯгоную, падзяліліяепаміжсабойікінуліжэрабя.Іадзінзтых зладзеяўдакараўіх,кажучы:«Мызазло,якоезрабілі, такпацярпелі,алеГэты,ЯкістаўсяЗбаўцамлюдзей, чымЁнвампакрыўдзіў?»Іяны,разгневаўшысянаЯго, загадалінеперабівацьямугалёнкі,кабёнпамёру пакутах
5Ібыўпоўдзень,іцемраагарнулаўсюІудзею;іяны быліўтрывозеітузе,цінезайшлосонца,каліЁнбыў яшчэжывы,бонапісанапраіх,штосонцанезайшло надтым,хтобыўасуджанынасмерць.Іадзінзіх сказаў:ДайцеямупіцьжоўцьзвоцатамІянызмяшалі ідаліямупіць,івыканаліўсё,іўчынілісваеграхі супрацьсваёйгалавы.Імногіяхадзілізлямпамі, думаючы,штоноч,іўпаліІГасподзьзакрычаў, кажучы:СілаМая,сілаМая!ТыпакінулаМяне!І, сказаўшыгэта,узняўся.Іўтуюгадзінузаслонахрама Ерусалімскагаразарваласянапалам 6ІтадывыцягнуліцвікізрукГоспадаіпаклаліЯгона зямлю;іўсязямлязадрыжала,івялікістрахстаўся. Тадызаззяласонца,істаладзевятаягадзінаІ ўзрадавалісяЮдэііаддаліцелаЯгоЯзэпу,кабён пахаваўяго,боўбачыў,якіядобрыясправыЁнзрабіў.І ўзяўЁнГоспадаіЯго,загарнуўЯгоўпалатноіпрынёс Ягоўсваюмагілу,якаяназываласяСадомЯзэпа 7ТадыЮдэі,старэйшыныісвятары,зразумеўшы,якое злоянысабезрабілі,пачаліплакацьіказаць:«Гораза
яго:«Дайнамвоінаў,кабмытрыдніахоўваліЯго магілу,кабнепрыйшлівучніЯгоныяінеўкраліЯго,і каблюдзінепадумалі,штоЁнуваскросзмёртвых,іне зрабілінамліха».ІПілатдаўімсотнікаПятроніяз воінаміахоўвацьмагілуІзіміпрыйшлідамагілы старэйшыныікніжнікі,і,прыкаціўшывялікікамень разамзсотнікамівоінамі,усеразам,хтобыўтам, паставіліягодаўваходуўмагілу;іпрыклалісем пячатак,іпаставілітамнамёт,іахоўваліягоАраніцай, калінабліжаласясубота,прыбыўнатоўпзІерусалімаі навакольныхваколіц,кабпаглядзецьназапячатаную магілу
9Іўначы,калінабліжаўсядзеньГасподні,калівоіны стаялінаварцепадвое,пачуўсягучныголаснанебе;і яныўбачылі,якадчынілісянябёсы,ідвамужысышлі адтульзвялікімсвятломінаблізілісядамагілы.І камень,якібыўпрыкладзеныдадзвярэй,адкаціўсясам адсябеірасступіўся;імагілаадчынілася,іўвайшлі абодваюнакі.
10Каліжсалдатыўбачылігэта,яныразбудзілісотніка істарэйшын,боіяныбылістараннавартуючыяІкалі янырасказваліпратое,штобачылі,зноўубачылітрох мужоў,якіявыйшлізмагілы,ідвоезіхпадтрымлівалі аднаго,ізаіміішоўкрыж;ігалавадвухдасягаланеба, агалаватаго,кагоянывялі,перавышаланебаІпачулі яныголасзнябёсаў,якіказаў:«Тыпрапаведаваўтым, хтоспіць».Ізкрыжапачуўсяадказ:«Так».
11Іяныразважаліадзінзадным,цівартаімісціі казацьпрагэтаПілатуІпакульяныяшчэразважалі прагэта,зноўз’явіласяадкрыццёнябёсаўінейкі чалавексышоўіўвайшоўумагілуКалісотнікітыя, хтобыўзім,убачыўшыгэта,яныпаспяшалісяўначы даПілата,пакінуўшымагілу,якуюпільнавалі,і расказаліўсё,штобачылі,вельмізасмучаныяі кажучы:СапраўдыЁнбыўСынБожыПілатадказаўі сказаў:ЯчыстыадкрывіСынаБожага;алевыгэта вырашыліТадыўсепадышлііпрасіліЯго,кабЁн загадаўсотнікуівоінамнічоганеказацьпратое,што яныбачылі:Болепш,казаліяны,намбыцьвінаватымі ўнайвялікшымграхуперадБогам,анетрапіцьурукі народаюдэйскагаібыцьпабітымікамяняміТады Пілатзагадаўсотнікуівоінамнічоганеказаць. 12АнасвітаннідняГасподнягаМарыяМагдаліна, вучаніцаГоспада,баючысяюдэяў,бояныразгараліся гневам,незрабілалямагілыГасподняйтаго,што
ЗгубленаеЕвангеллепаводлеПятра
прынясемнапамяцьпраЯго,будземплакацьігаласіць, пакульнепрыйдземудомсвой».
13Іпайшліяныізнайшлімагілуадчыненую,і, падышоўшыбліжэй,зазірнулітуды;ібачацьтам нейкагаюнака,якісядзеўпасяродмагілы,прыгожагаі апранутагаўвельмісветлуювопраткуЁнсказаўім: «Чаговыпрыйшлі?Кагошукаеце?Укрыжаванага?Ён уваскросіпайшоў».Каліжневерыце,зазірніцеі паглядзіценамесца,дзеЁнляжаў,штоЯготутняма; боЁнуваскросіпайшоўтуды,адкульбыўпасланы Тадыжанчыныспалохалісяіўцяклі 14Быўапошнідзеньпраснакоў,імногіявыходзіліі вярталісяўсваедамы,босвятаскончылася.Амы, дванаццацьвучняўГоспада,плакаліізасмучаліся;і кожнызіх,засмучанытым,штосталася,пайшоўу свойдом.Ая,СымонПётріАндрэй,братмой,узялі сеткііпайшлідамора;ізнамібыўЛевій,сынАлфееў, якогаГасподзь