Jak skutecznie wprowadzić czas teraźniejszy trybu łączącego na zajęciach z języka hiszpańskiego MICHAŁ PAWŁOWICZ
Różnice gramatyczne pomiędzy językami stanowią jedną z głównych trudności w akwizycji języka obcego. Szczególnym przypadkiem jest tu tryb łączący w językach romańskich, który nie występuje w języku polskim. Istnieją także różnice w użyciu tego trybu pomiędzy poszczególnymi językami romańskimi, stąd dodatkowa trudność dla uczniów. W używanych obecnie podręcznikach do nauki języka hiszpańskiego znajdują się wyjaśnienia tego zagadnienia oraz różne ćwiczenia, jednak żadna z podręcznikowych propozycji nie jest kompleksowa ani nie wprowadza czasu teraźniejszego trybu łączącego w sposób jasny. W artykule tym zaproponowano efektywny sposób wyjaśnienia czasu presente de subjuntivo wraz z odpowiednimi ćwiczeniami.
N
iniejsze rozważania podsumowują poszukiwania efektywnego sposobu wprowadzenia czasu teraźniejszego trybu łączącego podczas zajęć z języka hiszpańskiego w liceum. Wnioski tu zawarte opierają się na danych pozyskanych z analiz przeprowadzonych zajęć lekcyjnych w II Liceum Ogólnokształcącym z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Kazimierza Jagiellończyka w Elblągu, wyników testów oraz konsultacji z nauczycielami języka hiszpańskiego.
Kiedy wprowadzić czas presente de subjuntivo i z czym go kojarzyć?
Zgodnie z programem nauczania języka hiszpańskiego dla liceum czas presente de subjuntivo powinien zostać wprowadzony po czasie teraźniejszym trybu oznajmującego, którego formy czasownikowe stanowią podstawę dla tworzenia tego czasu. Tryb łączący jest trybem subiektywności, prawdopodobności, hipotezy i życzeń, a jego użycie stawiane jest w opozycji do trybu oznajmującego, będącego trybem obiektywności i wyrażania tego, co realne. Większość podręczników, np. Aula Internacional, Nuevo Prisma czy Descubre curso de español, proponuje wprowadzenie subjuntivo po trybie rozkazującym. Dzieje się tak ze względu na spójność form czasownikowych przeczącej formy trybu rozkazującego oraz czasu teraźniejszego trybu łączącego. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę to, że tryb łączący znajduje się w opozycji do trybu oznajmującego, nie należy budować zbyt silnych skojarzeń z zanegowanym trybem rozkazującym. Kolejnym argumentem jest to, że istnieją także inne czasy w trybie łączącym w języku hiszpańskim, stąd jeszcze większa spójność gramatyczna pomiędzy trybem oznajmującym i łączącym niż między trybem 127
