column Frank van Gool is mede-oprichter en ceo van OTTO Work Force. Hij is commissielid van ABU International en bestuurslid van het Nederlands-Pools Centrum Handelsbevorderingen. Ook zit hij in het bestuur van Topvrouw Limburg. fvangool@ottoworkforce.eu of @frankvangool1
Frank van Gool
Nachtdiensten Opeens was ik weer terug in de beginjaren van ons bedrijf, toen de eerste internationale medewerkers uit Polen in Nederland aan de slag gingen. Dat gevoel had ik van de week, toen ik het klasje zag met Filipijnse IC-verpleegkundigen tijdens hun eerste Nederlandse les. Ik realiseerde me net als toen, dat dit het begin zou kunnen zijn van iets heel belangrijks, omdat de behoefte zo groot is. En ja, elk begin is moeilijk en hobbels zijn er genoeg. De gedachte om arbeidskrachten uit Azië te halen is niet nieuw. Ik riep dat vijf jaar geleden al. Simpelweg omdat de vergrijzing overal in Europa toeslaat. Tot 2030 gaan er 13 miljoen mensen extra met pensioen. Er komt daarmee nog grotere concurrentie op de arbeidsmarkt. De bevolkingsopbouw in Europa heeft de vorm van een omgekeerde piramide: weinig jongeren die uit vele banen kunnen kiezen en veel ouderen. Daar waar het in Azië precies andersom is: veel jongeren met weinig perspectief op een baan en weinig ouderen. De afgelopen twee jaar hebben we aan den lijve ondervonden dat IC-capaciteit een enorme bottleneck is. In Nederland hebben we 7 IC-bedden op de 100.000 inwoners ten opzichte van België en Duitsland met respectievelijk 14 en 48. We komen dus IC-bedden en handen aan de bedden tekort. Het opschalen van die IC-bedden lukt alleen niet. De gezondheidszorg kampt met een enorm personeelsinfarct. De personeelstekorten groeien en de komende 10 jaar gaat 25 tot 30 procent van het zorgpersoneel ook nog eens met pensioen. Tegelijkertijd is in de Filipijnen, Indonesië en India een groot overschot aan verpleegkundigen. Daar zijn de opleidingsstandaarden op ons niveau. Daarom hebben wij onze Aziatische ambities vormgegeven in een pilot om ervaren IC-verpleegkundigen in Azië te gaan werven. Dat is vanzelfsprekend makkelijker gezegd dan gedaan. Neem de procedure om de BIG-registratie te halen. Op zichzelf goede onderdelen, maar de uitvoer kraakt en piept aan alle kanten. Je moet op en neer vliegen om de toetsen hier op een computer uit te voeren. Je moet weken wachten om de toets te mogen doen. En waar een Nederlandse verpleegkundige de toets over en over mag herkansen, heeft een buitenlandse verpleegkundige maar één kans. Veel demotiverende stappen, waardoor veel goed gekwalificeerde mensen uit het buitenland afhaken. Duitsland doet het een stuk beter dan wij. Zij hebben priority lanes om een visum extra snel te krijgen. De overheid zet Duitse taalscholen op, je kunt vrijstelling krijgen voor een specifiek zorgdomein enzovoort. We verliezen de concurrentie met Duitsland vanwege regeltjes. En dan is natuurlijk ook de taal een uitdaging. Een goede taalbeheersing is noodzakelijk. Daarom organiseren wij een intensief traject voor de Filipijnse IC-verpleegkundigen om de Nederlandse taal, cultuur en zorg onder de knie te krijgen. Een van de verpleegkundigen sprak mij aan en maakte kenbaar dat ze graag zo veel mogelijk nachtdiensten wilde draaien. Haar uitleg verraste mij. Zij zou door het tijdsverschil ‘s nachts werken op het moment dat er op de Filipijnen ook wordt gewerkt wordt. En dan hoefde zij hier overdag niet te Skypen als het daar nacht was. Kijk, dat is de spirit!
maart 2022 /
/ 17
