Interview
4
Interview met Yamina Essabri
regio/educatief medewerker voor Antwerpen Maak kennis met Yamina, ondertussen al een jaar aan de slag in provincie Antwerpen voor Welzijnszorg. Yamina volgde Brecht op in Antwerpen, en Brecht sprong van onze campagne digitalisering ineens in het digitale bad als projectcoördinator digitale inclusie bij Welzijnsregio Noord-Limburg. Yamina heeft het geluk haar bureau te delen met Samira Amyay, onze medewerker Interculturele Solidariteit. Laten we eens kennismaken… Dag Yamina. Wie ben je? kun je jezelf even voorstellen? Ik ben Yamina Essabri en ik startte mijn loopbaan als Opbouwerker bij SAAMO. Daarna werkte ik voor het Antwerps Platform Generatiearmen (nu STA-AN), Dit is een koepel van Antwerpse verenigingen waar armen het woord nemen en het Centrum voor Leerlingen Begeleiding (CLB). Ik hou van wandelen, fietsen, lezen, knutselen, mensen, dieren en de natuur. Welke ervaring heb je met armoede? Binnen de Antwerpse verenigingen waar armen het woord nemen en SAAMO heb ik vooral mogen proeven van het themagericht groepswerk, de onthaalfunctie en het samen op pad gaan met burgers voor verandering. Een mooie synergie tussen structuurgericht werk en psychosociale ondersteuning. Binnen het CLB werkte ik als maatschappelijk assistent aan het ondersteunen van leerlingen, ouders en scholen vanuit de opdracht van een CLB. Scholen bereiken veel gezinnen die in armoede leven. Jammer genoeg kan het CLB soms
de draaischijffunctie tussen deze gezinnen en de hulpverlening niet goed uitvoeren. Bijvoorbeeld omwille van de veel te lange wachtrijen binnen de hulpverlening, of de papiermolen rond rechtstreeks en onrechtstreekse toegankelijke hulpverlening. CLB -medewerkers en leerkrachten botsen vaak op deze problemen en voelen zich onmachtig omdat ze dag in dag uit verder moeten met deze gezinnen.
Mensen in armoede dragen naast kwetsuren vooral veel kracht in zich. Yamina Essabri Ook de psychosociale opvolging van leerlingen wordt soms als een hete aardappel van de ene naar de andere dienst of persoon doorgeschoven, omdat de categoriale hulpverlening onderbemand is. Dit zorgt voor veel frustratie bij leerlingen, ouders en scholen. Dat was ook de reden dat ik weer ben overgestapt naar structureel werk rond armoede. Om duurzaam een verschil te kunnen maken voor mensen in armoede is er nood aan
structurele verandering zodat de cirkel van ( generatie) armoede kan doorbroken worden. Hoe ben je bij Welzijnszorg terecht gekomen? Heel simpel, via een vacature van de VDAB. Na het CLB heb ik lang nagedacht over hoe en waar ik mijzelf verder zie groeien als mens. Wat voor verschillen en gelijkenissen zie je met je vorig werk? heeft het wat met elkaar te maken? Ik zie veel gelijkenissen tussen de verenigingen waar armen het woord nemen, de Welzijnsschakels en de projecten die Welzijnszorg ondersteunt. Ze werken allemaal samen met mensen in armoede situaties aan een betere samenleving vanuit een krachtenperspectief. Het is hartverwarmend om te zien hoe mensen in armoede openbloeien en een rol opnemen binnen deze veranderingsprocessen. Mensen in armoede dragen naast kwetsuren vooral veel kracht in zich. Om deze kracht de kans te geven om veilig te groeien en zich terug verbonden te weten met de samenleving, zijn zulke plekken cruciaal in de strijd tegen armoede. Ervaring binnen enerzijds hulpverlening en anderzijds armoedebestrijding vult elkaar goed aan op plekken waar mensen zich samen tegen armoede inzetten. Door zelf mee in de modder te gaan staan kan ik beter voelen waar het om draait. Ook
