3 minute read
Emiel Lenaert, jong theatertalent
Dat er veel creatief talent rondloopt in Merelbeke hoeven we je niet meer te vertellen. Onze gemeente bulkt van de frisse geesten die hun kunde in de schoot van Merelbeke ontplooien om ze later aan het grote publiek te tonen. Bazart, Filip Verneert, Frederik Croene, Dominique Collet ... Ze groeiden hier allemaal op. Ook Emiel Lenaert wacht een mooie toekomst. De jonge acteur maakt al tien jaar deel uit van het toneelgezelschap Larf! en zette zijn eerste theaterstappen in Merelbeke.
‘Ja, ik speel al tien jaar bij Larf!’, vertelt Emiel Lenaert. ‘In het derde leerjaar ben ik in GC ‘t Groenendal begonnen met het volgen van toneelles. Die lessen werden toen al door Larf! gegeven.’
Advertisement
Ondertussen heb je al een mooi parcours afgelegd. Een van je laatste voorstellingen was Spoiler Alert, een stuk dat de relatie tussen jongeren en hun moeder onder de loep neemt, gebaseerd op het Oedipusverhaal. Leuke voorstelling?
Emiel Lenaert: ‘Jazeker! Spoiler Alert was erg leuk om te maken. Niet enkel het idee sprak me aan, maar ook het feit dat het allemaal zo ‘dicht bij huis’ was. Als je theater maakt, leg je altijd een groot stuk van jezelf in wat je speelt, maar een stuk maken over de relatie met je moeder, dat is toch nog iets anders. Het zorgt voor extra confrontatie en meer persoonlijke reflectie. Ik denk dat ik voor alle spelers spreek als ik zeg dat Spoiler Alert helemaal van ons was. Iedereen herkende zichzelf in bepaalde scènes. Dat maakte het nogal intens en confronterend. Het ging er soms heftig aan toe, maar die periode gaf me heel veel voldoening.’
Denk je met theater te zullen doorgaan?
Emiel Lenaert: ‘Ja, alleszins. Ik studeer nu drama aan het KASK in Gent. Het is mijn ambitie om hier mijn carrière van te maken. Hoe dat precies moet gebeuren, is nog wat zoeken. Ik denk dat ik later liever theater zou maken dan zelf te spelen, al kan dat natuurlijk allemaal nog veranderen.’ Homo ludens, de spelende mens. Wat geeft ‘spelen’ jou?
Emiel Lenaert: ‘Het laat me toe om in andere realiteiten te stappen en verschillende levens te ervaren. Theater geeft me de mogelijkheid om met een andere bril naar de wereld te kijken en naar mezelf. Soms lijkt het alsof ik even kan uitzoomen, dat ik de wereld vanuit een ander perspectief kan zien. Ik vind dat heel verrijkend.’
Onlangs trad het dragqueencollectief House of Lux op tijdens de Gentse Feesten. Bijzondere vertoning. Jonge drags op het podium. Mogen we uit je Instagramaccount afleiden dat jij daar ook deel van uitmaakt?
Emiel Lenaert: ‘Nee, dat niet. Maar het zijn allemaal goede vrienden van me. Ik vind het alvast een fantastische bende.’
Vrijheid, blijheid.
Als er één ding is wat we kunnen afleiden uit je Instagramfoto’s is dat je je niet in een vakje laat stoppen. Je poseert met jurken, make-up en doet lekker je eigen ding. Je geeft daarmee een belangrijk en mooi signaal: wees vooral jezelf.
Emiel Lenaert: ‘Ja, maar dat gaat niet altijd zonder slag of stoot. De manier waarop ik – of mijn vrienden – ons kleden zorgt al eens voor vreemde en pijnlijke opmerkingen op straat of tijdens het uitgaan, waardoor we ons op
Theatervoorstelling Spoiler Alert - Larf!
Vrijdag 18 oktober om 20.15 uur in GC ’t Groenendal
Meer info op pagina 21
veel plekken heel onveilig voelen. Dat is ook meteen de reden waarom de dragqueens van House of Lux het concept Fetch in het leven geroepen hebben. Een dragqueen/king/queer/ gay feest waar iedereen die wat buiten de norm valt zich veilig voelt en kan dragen wat hij of zij wil. Op een feestje zoals Fetch kunnen we helemaal onszelf zijn. Voor de dingen waarvoor we buiten de safe space gehaat worden, worden we daar gevierd. Het gaat echt om ‘kiezen voor je eigen geluk’. Het is niet dat we per se anders willen zijn, maar die feestjes zorgen ervoor dat we helemaal en onbekommerd onszelf kunnen zijn. ‘
Door wie laat jij je inspireren?
Emiel Lenaert: ‘Tussen mijn idolen zitten mensen als Munroe Bergdorf of Rachel Cargle. Het zijn allebei zwarte vrouwen. Munroe is een transvrouw, Rachel is cisgender, maar ze zijn beiden vurig en activistisch en gebruiken hun platform om te praten over ongelijkheid in alle lagen van de maatschappij. Over ras, beperkingen, armoede, gender, kleur, taal, religie .... Mensen zoals zij inspireren me heel erg en tonen dat je activistisch en succesvol kunt zijn. Je moet je principes niet aan de kant schuiven om iemand te zijn of ergens te raken.’
