Tekst en foto's Bart Vaganee
Life in: Iceland Al vele jaren had ik de droom om professioneel gids te worden. Het is echter niet zo eenvoudig om als gids aan de slag te gaan in de Alpen. Het beroep van berggids is sterk gereguleerd, dus ging ik op zoek naar alternatieven om toch al te kunnen werken ter voorbereiding van het behalen van een internationaal erkend professioneel diploma. Via Dieter Van Holder (International Mountain Leader) hoorde ik van de mogelijkheid om gletsjergids te worden in IJsland. Na het afwerken van mijn studies tot leerkracht, heb ik dan ook de sprong gewaagd.
B
ij sollicitaties voor verschillende gidsbedrijven, bleek al snel, dat het nuttig is om ook lokaal een opleiding tot gletsjergids te volgen. In mei 2019 vertrok ik voor de eerste keer naar het ‘land van ijs en vuur’ om een zgn. Jökla 1 opleiding te doorlopen bij de ‘Associatie van de IJslandse Berggidsen’ (AIMG). Met dit diploma op zak kreeg ik vlot een job aangeboden bij de grootste touroperator voor avontuurlijke reizen in IJsland. Sólheimajökull als mijn nieuwe heimat Vanaf juni 2019 startte mijn ‘life in Iceland’. Het verhuizen en me daar vestigen gaat eenvoudig. Gewoon je registreren op het politiebureau en een bankrekening openen. De huisvesting in een eigen kamer werd voorzien door de werkgever. Aanvankelijk was Hvolsvöllur mijn uitvalsbasis om te gidsen op Sólheimajökull, een gletsjer langs de zuidkust van IJsland die naar beneden vloeit vanaf de Mýrdalsjökull ijskap. Moeilijk uitspreekbare benamingen en al even lastig om te onthouden… het kostte mij ook enige tijd. Het is ook in Vlaanderen een populaire quizvraag geworden: Hoe heet de vulkaan die in 2010 het luchtverkeer over Europa stillegde? Ja, Eyjafjallajökull, die ik dagelijks passeerde op weg naar het werk. De eerste werkweken volgden nog meer opleiding, nu binnen het bedrijf. Doordat ik eerdere ervaring had opgedaan als ‘UIAA Instructor Alpine Climbing’ voor KBF, ging die basisopleiding me vlot af, en kon ik al direct de opleidingsmodule voor begeleiding van ijsklimactiviteiten aanvatten. De basisopleiding is gericht op het veilig gidsen in eenvoudig nietbesneeuwd gletsjerterrein. Dit omvat alles van klantencontact, veiligheids- en materiaalbriefings tot routeselectie en reddingstechnieken. De vervolgopleiding tot ijsklimgids voegt daar extra touwen reddingstechnieken aan toe, gecombineerd met gidstechnieken in moeilijker terrein.
Een klant is maar zelden KBF-lid… Toen ik dan écht begon aan de job, waren er twee zaken die me opvielen: het internationale karakter én de diversiteit in klanten.
foto © Oliver Morrison-Chapman
26
Gidsen in IJsland is werken in een bijzonder internationale omgeving; mijn baas was een Italiaan en mijn collega’s kwamen van Spanje, Kroatië, het Verenigd Koninkrijk, Polen, België, Frankrijk,… Maar dus geen IJslanders in ons team! De locals mikken op de beter betaalde jobs, zoals het management of buschauffeur. Naar Europese normen krijg je als gletsjergids een goede verloning, in dit land val je echter binnen de laagste categorie van lonen. Overigens zijn de meeste IJslanders gewoon niet zo geïnteresseerd in actieve bergsport. Zij rijden liever met hun superjeeps of sneeuwscooters de hooglanden in.
