PROCESVERBETERING
AI SMOORT ONKRUID IN DE KIEM – INMIDDELS 80 PROCENT, OP WEG NAAR 85 PROCENT
‘UI LIJKT HEEL ERG OP GRAS ALS HET NET BOVEN DE GROND UITKOMT’ Onkruid wieden is een monsterklus als je vele hectares aan biologische gewassen verbouwt. Biologische boeren huren daarvoor arbeidskrachten in, maar die zijn tegenwoordig niet meer zo goedkoop en bovendien lastig te vinden. Andela Techniek & Innovatie heeft in samenwerking met Batenburg Beenen een volautomatische oplossing ontwikkeld op basis van robotica en artificial intelligence.
• ‘Akkerbouwers vinden nauwelijks meer
• • • •
arbeidskrachten om het onkruid tussen het gewas te verwijderen.’ ‘We hebben de ogen en handen van mensen vervangen door twaalf camera’s en robotarmen.’ Inmiddels zijn duizenden foto’s geannoteerd. ‘Alles is webbased, zodat je op afstand met de machine kunt meekijken.’ ‘De accu laden we op via de zonnecellen op het dak van de machine.’
- buik op een kar die over de akker rijdt: de hun Andela Solar Weeder, waarmee Andela Techniek & Innovatie een succesvolle business heeft opgebouwd. ‘Een mens kan ongeveer 0,7 tot 0,8 handelingen per seconde uitvoeren. De piek ligt op 1, maar dat houdt niemand lang vol. En af en toe valt er ook iemand in slaap’, lacht Bas Andela.
HETE STIFT
‘Deltarobots zijn heel geschikt voor deze toepassing. Ook omdat er geen lineaire geleidingen in zitten, die vaak wat gevoeliger zijn voor stof’, aldus Bas Andela (links) van Andela Techniek & Innovatie en Thom Verwater van Batenburg Beenen. Foto’s: Alexander Pil
DOOR ALEXANDER PIL
I
n de agrarische sector klinkt de roep om automatisering en robotisering steeds luider. Veel van het werk gebeurt daar nog met de hand, over het algemeen door Oost-Europese seizoenarbeiders. Die arbeidskrachten blijven tegenwoordig vaker in eigen land, dus hun beschikbaarheid is beperkt. De bedrijfstak zit met een serieuze uitdaging. Hoe kunnen ze hun gewassen onkruidvrij houden zonder deze handen en ogen? De kosten van arbeidskrachten stijgen elk jaar. Een paar jaar geleden verdiende een landarbeider nog zo’n 15 euro per uur, inmiddels zit dat al op 23 euro per uur. Als de prijzen van de producten niet navenant meestijgen, komen akkerbouwers in de knel. De coronaperiode drukte iedereen nog eens extra met de neus op de feiten. Alle reisbeperkingen deden de toestroom stagneren, waardoor de sector met de handen in het haar zat. Al snel werd een uitzondering gemaakt en gingen de
66
november 2022
grenzen voor deze arbeidskrachten weer open, maar de afhankelijkheid van deze groep werd heel zichtbaar.
CAPACITEITSPROBLEMEN Op de biologische akkers van Poppe Landbouw in de Noordoostpolder vertelt mechanical engineer Bas Andela van het familiebedrijf Andela Techniek & Innovatie waar akkerbouwers mee worden geconfronteerd: ‘Ze vinden nauwelijks meer arbeidskrachten om het onkruid tussen het gewas te verwijderen. Hier hebben ze ongeveer 65 man nodig, maar als er op een dag minder voor de poort staan, hebben ze een flink capaciteitsprobleem.’ Naast de kosten en de beschikbaarheid van personeel zitten er nog meer haken en ogen aan het feit dat boeren momenteel wel heel erg leunen op menskracht. ‘Vergeet al het gedoe eromheen niet’, legt Andela uit. ‘Denk aan zoiets banaals als een toiletunit die je de hele dag over je velden moet laten meebewegen met de plukkers.’ Op dit moment liggen de onkruidwieders plat op
De tijd is rijp voor automatisering van het wiedproces, constateerde Paul Andela. In 2019 startte zijn bedrijf uit Nagele, ook in de Noordoostpolder, daarom met de ontwikkeling van een volautomatische onkruidwiedrobot. Omdat hij niet alle benodigde kennis in huis had en een partner zocht die kon meedenken, ging Andela in zee met systeemintegrator Batenburg Beenen. Inmiddels is het systeem klaar voor de markt. Op de akkers van Poppe, waar Andela uitgebreid heeft getest, laat Bas Andela zien hoe het systeem werkt. ‘Het komt erop neer dat we de ogen en handen van mensen hebben vervangen door twaalf camera’s en robotarmen’, zegt hij. Voor in de machine zitten hogeresolutiecamera’s die elke 15 centimeter beelden schieten van het gewas. Die opnames gaan naar een centrale computer, waar wordt beoordeeld wat onkruid is en wat gewas. De coördinaten van het onkruid stuurt de computer door naar een robot, die met een stift op de millimeter nauwkeurig de onkruidplanten met hitte vernietigt. ‘We hebben voor die oplossing gekozen omdat je daarmee de grond het minst verstoort. Het beroeren van de grond zou een nieuw zaaibed voor onkruid kunnen worden’, verduidelijkt Andela.
SUPERVISED LEARNING Een grote uitdaging is natuurlijk om te herkennen wat onkruid is en wat een gewas dat net zijn hoofd boven de grond uitsteekt. ‘Met traditionele visiontechnologie konden we dat probleem niet
