2 minute read
Bijzondere hereniging
Toen de dierenambulance in januari een melding kreeg van een verwaarloosde hond die in Rotterdam op straat was gevonden, kon niemand vermoeden dat dat telefoontje zou leiden tot een hereniging met haar eigenaar, die Jill vijf jaar eerder als vermist had opgegeven. En de hoop allang had verloren zijn hond ooit weer terug te zien.
Een zielig hoopje hond was Jill oen ze door de dierenambulance werd opgehaald. Ze was veel te mager, haar vacht vervilt, ze had ontstoken oren, een vies oog en lange nagels. De ambulancerijders lazen haar chip uit waaruit bleek dat ze als vermist was opgegeven. Toen het telefoonnummer op de chip werd gebeld, reageerde de man aan de andere kant van de lijn stomverbaasd; zijn hond Jill werd al bijna vijf jaar vermist. Omdat ze er zo slecht aan toe was, werd ze direct naar de dierenarts gebracht.
Met Man En Macht
Voor haar verdwijning was Jill volgens Florus Wijsenbeek een makkelijke, volgzame hond. “Ze was mijn metgezel,” vertelt hij. “Vlak nadat we Jill in huis hadden geno- men, overleed mijn vrouw. Zij heeft Jill nog één keer gezien. Ik was in de periode daarna veel alleen en Jill ging overal met me mee naartoe. Richting mijn omgeving was ik daar duidelijk in; als ze met mij wilden omgaan, kregen ze Jill erbij. Nadat ze op achtjarige leeftijd uit de tuin van mijn zoon in Rotterdam ontsnapte, hebben we met man en macht naar haar gezocht. Het hele gebied werd uitgekamd, en er werden speurhonden ingezet. Maar het was allemaal tevergeefs.”
TOTAAL VERWAARLOOSD Jill werd uiteindelijk in januari gevonden op de Rottenkade in Rotterdam, hemelsbreed nog geen drie kilometer van de plek waar ze vijf jaar geleden voor het laatst was gezien. “Daar liep een oplettende ambtenaar van de gemeente Rotterdam met haar collega. Ze troffen een ziek, verwaarloosd hondje. Aanvankelijk zochten ze naar een eigenaar, maar toen ze werden aangesproken door een stel dat de hond wilde meenemen omdat ze zogenaamd van hen was, vertrouwden ze het niet en belden de dierenambulance. Hadden ze dat niet gedaan, dan was Jill nooit bij me teruggekomen.”
Staar En Stokdoof
Inmiddels is Jill dertien jaar. Ze heeft staar en is stokdoof. “Of ze me nog herkent, durf ik niet te zeggen,” aldus Florus. “Na het uitlaten weet ze wel bij welke voordeur ze moet stoppen en waar haar mand en lekkere ligplekken zijn. Maar wat er in de tussenliggende jaren met Jill gebeurd is, zal ik waar- schijnlijk nooit weten. Al vermoed ik dat ze totaal aan haar lot is overgelaten. Ze snapte bijvoorbeeld niet dat ze haar behoeften buiten tijdens het wandelen moest doen en heeft me ’s nachts ettelijke keren wakker geblaft. Ook het voer moet minimaal geweest zijn, want ze woog nog maar elf kilo, terwijl dat tussen de zeventien en twintig kilo moet zijn.
Mooie Tijd
Mijn andere hond Anne van bijna vijf heeft Jill snel geaccepteerd; zij was al gewend aan een wat ouder hondje. Je moet ze alleen niet tegelijk eten geven, want dat geeft door de onstilbare honger van beide mot. Maar buiten dat ben ik dankbaar dat Jill terug is op de plek waar ze hoort. Ik hoop dat ik haar nog een mooie tijd mag geven.”
Wettelijk verbod wordt regelmatig omzeild
Wettelijk is handopfok sinds 2014 verboden toen er een verplichte scheidingsleeftijd voor diverse papegaaiensoorten is ingevoerd. Er bestaat echter een uitzondering, met als doel om in te kunnen grijpen als gezondheid of welzijn van een kuiken of ouderdier onaanvaardbaar wordt bedreigd. Kwekers kunnen zich hierop beroepen als ouderdieren slecht voor hun kuikens zorgen en het voor het welzijn van de jongen nodig is om ze vroegtijdig van de ouders te scheiden. Het blijkt echter ook ruimte te bieden voor het ontduiken van de regels, zodat tóch aan handopfok kan worden gedaan, ook als er geen noodzaak toe is. Is de huidige wetgeving effectief genoeg in het terugdringen van handopfok? Een rondje langs Marktplaats (zoekterm: tamme papegaai), diverse online sites die een groot aanbod aan broedmachines, opfokvoer, spuitjes, pipetjes aanbieden, gesprekken met experts en ons eigen consumentenonderzoek, doet anders vermoeden. Het duidt erop dat het nog steeds wordt toegepast.
Verboden, maar nog volop toegepast
